تشخیص آلزایمر و پارکینسون از عرق بدن ممکن می‌شود!

مجموعه: اخبار پزشکی

تاریخ انتشار : چهارشنبه, ۱۲ آذر ۱۴۰۴ ۱۰:۱۶

به گزارش ایسنا به نقل از نیوز مدیکال نت، پژوهش جدید پژوهشگران استرالیایی نشان می‌دهد که عرق بدن حاوی اطلاعات بیولوژیکی فراوانی است و با کمک هوش مصنوعی و حسگرهای نسل بعدی می‌تواند نحوه نظارت بر سلامتی و تندرستی ما را متحول کند.

این پژوهش پتانسیل استفاده از عرق بدن را برای نظارت در لحظه بر هورمون‌ها و سایر نشانگرهای زیستی، دوز داروها و تشخیص زودهنگام بیماری‌هایی مانند دیابت، سرطان، پارکینسون و آلزایمر بررسی کرده است.

دکتر «دایان بوردین»(Dayanne Bordin) شیمی‌دان تحلیلی در «دانشگاه فناوری سیدنی»(UTS) و از پژوهشگران این پروژه، گفت: جمع‌آوری عرق بدون درد، ساده و غیرتهاجمی است. این روش به ویژه برای نظارت مداوم در لحظه، جایگزین جذابی برای آزمایش خون یا ادرار است.

پیشرفت‌های اخیر در حوزه ریزسیال‌شناسی، الکترونیک کشسان و ارتباطات بی‌سیم به ساخت نسل جدیدی از حسگرهای پوشیدنی کمک کرده‌اند. برچسب‌های نازک و انعطاف‌پذیر به پوست می‌چسبند و به‌طور مداوم از عرق نمونه‌برداری می‌کنند.

این برچسب‌ها در ترکیب با هوش مصنوعی می‌توانند متابولیت‌های خاص را شناسایی کنند و الگوهای پیچیده بیوشیمیایی را تحلیل کنند و اطلاعات شخصی‌سازی‌شده را درباره سلامتی کاربران و هشدار اولیه را درباره طیف وسیعی از بیماری‌ها ارائه دهند.

ورزشکاران به کمک این برچسب‌ها می‌توانند میزان از دست دادن الکترولیت را در طول تمرین کنترل کنند و پیش از مسابقات، مدرکی ارائه دهند که نشان دهد هیچ دارویی مصرف نکرده‌اند. بیماران مبتلا به دیابت ممکن است روزی به جای آزمایش خون، از برچسبی استفاده کنند که تغییرات گلوکز را از عرق بدن آنها تشخیص می‌دهد.

دکتر «جنیس مک‌کالی»(Janice McCauley) از پژوهشگران این پروژه گفت: عرق یک مایع تشخیصی است که کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. توانایی بررسی هم‌زمان چندین نشانگر زیستی و انتقال بی‌سیم داده‌ها، پتانسیل زیادی را برای مراقبت‌های بهداشتی پیشگیرانه فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی اکنون می‌تواند مجموعه بزرگی از داده‌ها را پردازش کند تا سیگنال‌های مولکولی ظریف در عرق را به حالت‌های فیزیولوژیکی خاص مرتبط سازد. 

پژوهشگران گفتند که گام بعدی، ادغام این فناوری با دستگاه‌های جمع‌وجور و کم‌مصرف دارای توانایی انتقال ایمن داده‌ها خواهد بود.

این پژوهش در «Journal of Pharmaceutical Analysis» به چاپ رسید.