تنها یک مدال کشوری داشتم که به اردوی تیم ملی دعوت شدم

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- مریم رضایی: خبر رکورد شکنی نوجوان کردکویی در رقابت‌های پا را آسیایی جوانان امارات به اندازه چهره نوجوان کردکویی شیرین بود، شیرین به شیرینی مدال طلای رقابت‌های آسیایی اش.

عکس‌های تلاشش و مسابقه اش را که ببینی شیفته انگیزه و پشتکارش می‌شوی، یک ایران و گلستان را عاشق خود کرد.

درخشش و ظهور پدیده‌ای جدید و خوش آتیه برای کاروان پا را وزنه‌برداری ایران گلستانی بود و اهل کردکوی. شهرستان قهرمانان ورزشی.

ابوالفضل میرزایی نماینده شایسته ایران در دسته وزنی ۵۹ کیلوگرم نوجوانان ضمن شکستن رکورد دنیا در رده سنی نوجوانان موفق به کسب مدال طلای این وزن و ایستادن روی سکوی قهرمانی پنجمین دوره بازی‌های پا را آسیای نوجوانان و جوانان در امارات شد.

ابوالفضل مدال زیادی نداشت. اصلاً تنها یک مدال سومی کشوری داشت. قطعاً کمتر کسی فکر می‌کرد مو فرفری کردکویی اینگونه بتواند در پاراآسیایی خوش بدرخشد. اما وی درخشید. روی سکو رفت. پرچم ایران را بالا برد و دوباره ثابت کرد معلولیت محدودیت نیست. با پیروزی اش نشان داد اراده بر محدودیت‌ها غلبه می‌کند.

مادرزادی دارای معلولیت هستم

ابوالفضل میرزایی ۱۵ ساله از شروع ورزشش به خبرنگار مهر گفت: من به صورت مادرزادی از ناحیه لگن پای راست دچار معلولیت هستم. فکر نمی‌کردم روزی اینگونه به ورزش علاقه مند شوم. با یکی از دوستان پدرم به باشگاه رفتم. همان موقع یک مربی به نام مهران عقیلی از من تست گرفت و من هم ورزش را شروع کردم. همین جا از مربی زحمتکشم بسیار تشکر می‌کنم که آن روز از کنار من و توانایی‌هایم بی تفاوت نگذشت.

وی از تنها مدال کشوری اش گفت: اسفند ماه سال گذشته در رقابت‌های کشوری سوم شدم و در جشنواره استعدادیابی تیم ملی سرمربی تیم ملی آقای غلام حسین چلتوک کار من را به اردوی تیم ملی دعوت کرد. ۱۳ اردوی تیم ملی قبل از این مسابقات برگزار شد و من در اردوها حاضر بودم و به شدت تمرینات مربیان را انجام می‌دادم.

از ابوالفضل می پرسم که صادقانه جواب دهد از شروع اردوهای تیم ملی آیا به چنین نتیجه درخشانی فکر کرده بود؟ که جواب داد: من تجربه مسابقات کشوری کمی هم داشتم و حضورم در اردوی تیم ملی هم برای خودم تازگی داشت. واقعاً از همان اول فکر نمی‌کردم اما در اردوها و تمرینات با تمام انرژی و با پشتکار تمرینات را انجام می‌دادم. بعد به خودم باور داشتم که اگر تمرین کنم و تلاش کنم به آنچه می‌خواهم می‌رسم. الان باور دارم به آنچه بخواهی با تلاش و کوشش می‌رسی.

همه مدال طلا من را می‌بینند اما من خیلی سختی کشیدم

وی ادامه داد: همه الان نتیجه و مدال طلای من را می‌بینند اما من خیلی تمرین کردم. هر روز تمرینات سختی داشتم که شاید یک نوجوان هم سن و سال من نتواند تحمل کند. در اردوها به دور از خانواده بودیم. الان خیلی از نوجوانان دنبال بازی‌های رایانه‌ای هستند اما من این مسیر را انتخاب کردم. از سرمربی تیم ملی و فدراسیون هم تشکر می‌کنم که شرایط را برای ما مهیا کردند.

وی در مورد مسابقات پاراآسیایی گفت: حرکت اول را ۱۱۲و حرکت دوم را ۱۱۸ زدم. رکورد جهانی ۱۰۴ بود اما من در خودم وزنه بالاتر هم می‌دیدم. در حرکت سوم در رقابت با حریف ازبکستانی ام وزنه ۱۲۰ کیلوگرمی را انتخاب کردم که توانستم ۱۶ کیلوگرم رکورد جهانی را ارتقا بدهم. البته وزنه ۱۲۷ را هم زدم اما داورها خطا گرفتند و همان ۱۲۰ کیلوگرم برایم ثبت شد.

این ورزشکار کردکویی در مورد حمایت‌های مسئولین گفت: قبل از مسابقات مدیرکل ورزش و جوانان یک وزنه ۱۶۰ کیلویی که برای تمریناتم لازم بود به من هدیه دادند و من تمام تلاشم را برای ادامه راهم خواهم کرد تا بتوانم باز هم نام ورزش گلستان را بالا ببرم.

ورزش معلولین فراتر از یک فعالیت ورزشی، یک بعد اجتماعی دارد که می‌تواند حضور معلولین را در جامعه پر رنگ تر کند و باعث افزایش آگاهی عمومی در مورد توانایی‌های این افراد شود. با حمایت از ورزش معلولین و ورزشکاران آن می‌توان به توانمند سازی این افراد کمک کرد.