استان: اصفهان
حوزه انتخابیه: اصفهان
شعار انتخاباتی: «حق مردم»
پویش بزرگ انتخاباتی خبرگزاری مهر با عنوان «با مهر انتخاب کنیم؛ کارآمدی و شایسته گزینی» تلاش دارد با آماده کردن بستری مناسب برای معرفی داوطلبان نمایندگی دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، گامی در جهت کمک به مردم برای انتخاب اصلح و برگزاری پرشور انتخابات بردارد.
منصور باقرصاد رنانی یکی از داوطلبان نمایندگی دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی است که در زیر رزومه کوتاهی از ایشان و پاسخ‌هایشان به سوالات مهر در دو بخش کشوری و استانی را می‌خوانید:
رزومه:
کارشناس علوم سیاسی، ارشد مدیریت دولتی و دکترای برنامه‌ریزی شهری فعال انقلابی، ایثارگر جنگ تحمیلی، خادم سیدالشهدا (ع) و از مسئولان با تجربه حوزه‌های مختلف خدمات شهری در تهران و اصفهان پژوهشگر، مدرس دانشگاه و فعال تدوین کتب درسی در حوزه مدیریت شهری، پدافند
سوالات کشوری:
* مهمترین آسیب کارکردی مجلس شورای اسلامی از نگاه شما چیست؟
توازن بین مسئولیت و پاسخگویی چالش‌هایی را برای ما به وجود آورده است. مرز بین دخالت مؤثر و غیر مؤثر گاهی اوقات واضح نیست و این امر می‌تواند به پیچیدگی‌هایی در مدیریت امور منجر شود. اعضای هیئت نظارت نیز ممکن است با تعارض منافع مواجه شوند که می‌تواند اعتماد عمومی را به خطر بیندازد. قانون‌گذاری باید بر اساس نیازهای واقعی جامعه انجام شود و باید به مسائل عدالت نیز توجه شود. عدم توجه به این موارد می‌تواند منجر به قانون‌گذاری غیر مؤثر و حتی زودباورانه شود. همچنین، تمرکز بیش از حد نمایندگان بر امور محلی می‌تواند از توسعه و پیشرفت موضوعات ملی باز دارند.
* مجلس برای تقویت نقش نظارتی و تقنینی خود باید دست به چه اقداماتی بزند؟
در مجلس شورای اسلامی، چالش‌ها در دو بعد تقنین و نظارت مشهود است: در بعد تقنین، مشکلاتی از جمله تعدد و حجم زیاد قوانین (تورم قانون)، تضاد و تعارض در قوانین، عدم شفافیت و وجود ابهامات قانونی، و همچنین دشواری در فهم قوانین برای ناظران و اجرا کنندگان وجود دارد.
همچنین، ضعف در نظارت بر اجرای صحیح قوانین نیز از جمله مسائل مهم است. باید مسؤولان دستگاه‌های نظارتی با جدیت و قاطعیت به اجرای قوانین بپردازند و از درگیر شدن در بازی‌ها و ملاحظات سیاسی خودداری کنند. در مجلس، که در بالای لیست امور قرار دارد و قادر به دخالت در تمام مسائل است، نیاز است که به طور مداوم و دقیق بر دستگاه‌های نظارتی نظارت کند.
موجودیت برخی نقایص در امور کشوری برگرفته از آن است که مجلس در بعد نظارتی به ضعف عمل کرده است. نظارتی که صریح، دقیق و بدون توجه به مصالح شخصی باشد، تضمین کننده عملکرد سالم سازمان‌ها در چارچوب وظایفشان خواهد بود. همچنین، اعطای اختیارات عمومی قانون‌گذاری به مجلس از یک سو، با وجود موانع شکلی و ماهوی از سوی دیگر، اراده قوه مقننه را در انجام این امر محدود می‌کند. در برخی موارد، قوه مقننه این اختیار را به دولت یا کمیسیون‌های تخصصی واگذار کرده است.
علاوه بر این، تغییر محتوایی در برخی از اصول قبل و بعد از بازنگری سال ۱۳۶۸ به طور بسیار شگرفی اختیارات رئیس جمهوری را به عنوان مهمترین رکن دولت کاهش داده است. در واقع، پس از بازنگری، با انتقال قدرت از رئیس جمهوری به شخص رئیس مجلس شورای اسلامی که در واقع یکی از نمایندگان مجلس است، مقام رئیس جمهوری را تا حد نماینده مجلس تقلیل داده است. این نشان می‌دهد که بازنگری قانون اساسی می‌تواند به وحدت، یکپارچگی و استقلال واقعی قوا با حفظ توازن قدرت کمک کند و از طریق آن می‌توان به هدف موردنظر دست یافت. علاوه بر موارد مذکور، یکی از ضعف‌های نظام قانون‌گذاری ایران در حوزه تقنین، مرتبط با این است که قانون‌گذاران علایق زیادی در تقنین قوانین از طریق ارائه طرح‌ها نشان داده‌اند.
بررسی آمارهای موجود نشان می‌دهد که نسبت طرح‌ها و لوایح در ادوار تقنینی، برتری محسوسی دارد. این موضوع نشان‌دهنده تضعیف اصول قانون‌گذاری مؤثر در کشور است. بدون در نظر گرفتن دلایل این تضعیف مداوم، ادامه این روند به ویژه آثار منفی برای نظام قانون‌گذاری ایران را به دنبال خواهد داشت. افزایش حجم قوانین با ارائه طرح‌های بیش از حد، نه تنها به دولت در اجرای وظایفش در چارچوب قانون کمک نخواهد کرد، بلکه ممکن است باعث افزایش مشکلاتی مانند تورم قوانین شود که هنوز به درستی تدوین یا تجدیدنظر نشده‌اند. بنابراین، لازم است که در ابتکار قانون‌گذاری، اصلیت ارائه لوایح از سوی دولت مورد تأکید قرار گیرد و صرفاً در موارد خاص از طریق ارائه طرح به تقنین اقدام شود.
به عبارت دیگر، قانون آئین‌نامه داخلی مجلس با همکاری نهادهای پژوهشی دولت باید به گونه‌ای اصلاح و تکمیل شود که اولاً، دولت موظف به ارائه ضمیمه توجیهی در هر لایحه شود که شامل ارزیابی تأثیرات هر قانون باشد و دوماً، دولت موظف به تدوین شیوه‌نامه‌های لازم‌الاجرا با اصول شکلی تدوین هر لایحه، شامل نکات نگارشی، ساختار و ماهوی باشد.
وجود برخی نقایص و ابهامات در آئین‌نامه داخلی مجلس و مکانیسم‌های داخلی آن، از جمله نظارت بر رفتار حرفه‌ای نمایندگان، یکی از چالش‌های موجود در قوه مقننه است. بنابراین، برای بهبود کارایی قوه مقننه، لازم است که یک نظام جامع نظارتی که اجزای مختلف سیستم‌های سیاسی و اداری را به هم پیوند دهد، طراحی شود.
همچنین، اقداماتی از قبیل: ۱- ارتقای سطح آگاهی مردم در خصوص حقوق و وظایف مجریان در قالب ساز و کارهای نظارتی تعریف شده در قانون ۲- تلاش برای ایجاد هماهنگی بین نهادهای متولیِ نظارتی برای جلوگیری از اختلاط احتمالی بین کارویژه‌ها ۳- تلاش برای توسعه قلمرو نظارت عمومی و نظارت مدنی به خصوص مطبوعات و سازمان‌هایی که در ارتباط با احقاق حقوق شهروندی فعالیت دارند، انجام شود. در راستای دستیابی به شفافیت نیز پیشنهاد می‌شود که زیرساخت‌های نظام استقرار گردش اطلاعات در قالب دولت الکترونیک فراهم شود.
* نمایندگان چرا نباید اسیر تجمل‌گرایی شوند و برای پرهیز از این آسیب، چه اقداماتی ضرورت دارد؟
نماینده مجلس باید ساده‌زیست، مسئولیت‌پذیر و مردم‌دار باشد، نه اسیر تجمل‌گرایی و اعیان‌نشینی؛ بلکه باید در میان مردم حضور داشته باشد و از تبعیض و فساد دوری کند. هرچند ساده‌زیستی برای همه افراد جامعه ارزشمند است، اما برای مسئولان و مدیران جامعه، یک ضرورت است. امام علی (ع) می‌فرمایند: «خدا بر پیشوایانِ دادگر واجب فرموده خود را با مردمِ ناتوان برابر نهند تا مستمندی تنگدست را به هیجان نیارند و به طغیان واندارند» و در جایی دیگر می‌فرمایند: «خداوند مرا پیشوای خلقش قرار داده و بر من واجب کرده است که درباره خودم و خوراک و پوشاکم مانند مردمان ناتوان عمل کنم تا اینکه فقیر به سیره فقیرانه من تاسی کند و ثروتمند به وسیله ثروتش سرکشی و طغیان نکند.» ساده‌زیستی مسئولان به‌خاطر آثار فوق‌العاده‌ای که دارد یک ضرورت غیرقابل‌انکار است، در حالی که تجمل‌گرایی آنان مانند سمّ مهلکی است که دوری کردن از آن ضرورتی تامّ و تمام دارد.
* همکاری و همراهی میان مجلس و سایر قوا و دستگاه‌ها چه تأثیری می‌تواند بر پیشرفت کشور داشته باشد؟ به نظر شما مهمترین تجلی‌گاه این همراهی و همکاری چیست؟
وحدت، تعامل، همکاری و هماهنگی هرچه بهتر و بیشتر در میان سه قوه (مقننه، مجریه و قضائیه) بسیار مهم و اثرگذار در تعالی، پیشرفت، آبادانی و حل مشکلات کشور است که باید مورد توجه جدی قرار گیرد. نمایندگان ملت و دولتمردان باید اختلافات سلیقه‌ای، شخصی، جناحی را کنار گذاشته و از رانت و سیاسی کاری به دور باشند و هدفی جز خدمت به کشور و ملت نداشته باشند. اقتصاد کشور در سایه وحدت و همدلی قوای سه گانه، رشد و ترقی می‌کند.
* مسؤولیت پذیری در قبال مردم موضوعی است که نمایندگان باید همواره به آن توجه داشته باشند. اگر نمایندگان از این مهم غافل شوند، چه پیامدهای منفی ایجاد خواهد شد؟
همان‌طور که تاکنون رخ داده، عدم توجه به مسئولیت نمایندگان در قبال مردم و وعده‌های انتخاباتی داده شده به آنان، باعث دلسردی و ناامیدی مردم از نظام شده و به طبع آن، مشارکت مردمی در تمامی زمینه‌ها برای رشد و توسعه کشور کاهش یافته و وحدت و یکپارچگی در بین مردم کاهش یافته است. در نتیجه، مشکلات عدیده اجتماعی نظیر عدم اعتماد مردم به نظام به وقوع پیوسته است.
* مردمی بودن یکی از خصیصه‌های مهم هر نماینده باید باشد. یک نماینده چگونه می‌تواند این خصیصه را تحقق بخشد بدون آنکه در ورطه عوام‌زدگی و طرح شعارهای غیر واقع‌بینانه اسیر شود؟
نمایندگان مجلس باید در بین مردم حاضر باشند تا معضلات اصلی مردم را درک کنند و علاوه بر رفع مشکلات مردمی در حوزه خود، مسائل ملی و اساسی کشور را نیز حل و فصل کنند. عدم پذیرش مسئولیت نخبگان و گروه‌های سیاسی در زمان پذیرش مسئولیت، به آسیب زدن به اعتماد عمومی و کاهش مشارکت مردم منجر می‌شود. قدرت و سرعت تصمیم‌گیری برای حل مشکلات در میان مسئولانی که در میان مردم حضور دارند و زندگی مانند عموم جامعه دارند، به مراتب بیشتر است. بودن در میان مردم و مردمی بودن مسئولان ویژگی‌های مهمی دارد؛ یکی از آنها زندگی کردن مسئولان مانند مردم است و محیط زندگی آنان باید شبیه به محیط زندگی عموم جامعه باشد. خانه‌ای که مسئولان در آن ساکن هستند باید شبیه به خانه‌های عموم جامعه باشد و زندگی مسئولان در سطح عرف جامعه باشد. رفتار مسئولان باید نشان‌دهنده این باشد که آنها در میان مردم حضور دارند و صدای مشکلات آنان را می‌شنوند و به آنها توجه می‌کنند. نباید اینگونه باشد که مشکلات را بشنویم ولی کاری نکنیم؛ بلکه باید مشکلات مردم را پیگیری کنیم. من باور دارم که بودن در میان مردم برای مسئولان به اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. همچنین، زمان‌هایی که مسئولان با مردم سپری می‌کنند نیز بسیار مهم است؛ مردم نباید احساس کنند که مسئولان طبقه‌ای جدا از عموم جامعه هستند. اگر یک مسئول با مردم و گروه‌های مختلف در ارتباط باشد و صدای آنان را بشنود، در هر لحظه مشکل آنان را می‌بیند و تشخیص می‌دهد. بطور قطع، رفتار مسئولان مردمی متفاوت‌تر خواهد بود نسبت به مسئولانی که تنها بنشینند و منتظر گزارش‌های دیگران باشند. بودن در میان مردم و برخورداری از ارتباط مستقیم با آنان به مسئولان این امکان را می‌دهد که به سرعت و با تصمیم‌گیری مناسب، به حل مشکلات بپردازند.
* طبق قانون اساسی یک نماینده در قبال همه مردم ایران مسؤولیت دارد. برای تحقق این اصل مهم و جلوگیری از بخشی زدگی، باید چه مواردی مواردی نظر قرار گیرد؟
نمایندگی یک منصب است که از طریق انتخابات و رأی مردم فعالیت می‌یابد و دارای ویژگی‌های زیر است: اولاً، این منصب ملی است؛ به این معنی که نمایندگان مجلس از سوی تمام مردم کشور انتخاب می‌شوند، با این حال وظیفه آنان نمایندگی از طرف تمام مردم کشور است و نه از یک حوزه انتخابیه خاص. دوماً، نمایندگی یک امر کلی است؛ به این معنی که نمایندگان در حدود اختیاراتی که به صورت فردی یا گروهی به آنها داده شده است، وظایف و اختیارات خود را در مجلس شورای اسلامی به اجرا می‌گذارند. سوماً، نمایندگی غیر قابل عزل است؛ به این معنی که انتخاب‌کنندگان نمی‌توانند به راحتی نماینده خود را عزل کنند و نماینده تا پایان دوره خود به طور مستقل بدون اجبار به مردم خدمت می‌کند. مجلس شورای اسلامی در ایران جایگاه بسیار مهمی دارد و نمایندگان مردم در این مجلس، نقش بسیار اساسی و قدرتمندی در سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های جامعه دارند. باید توجه داشت که سرمایه‌گذاری، ایجاد کارخانه‌ها، عزل و تعیین مدیران، ایجاد اشتغال، و ارائه خدمات از وظایف دولت و نماینده عالی دولت در استان یا شهرستان است و نماینده مجلس ملی موظف به نظارت بر اجرای این وظایف در منطقه و کشور است و حق دخالت مستقیم در اجرای آنها را ندارد.
سوالات استانی:
* اصفهان بحرانی‌ترین وضعیت آبی در کشور را دارد، فرونشست، ایجاد کانون‌های گرد و غبار، کاهش تولیدات کشاورزی، افزایش بیماری‌های تنفسی و پوستی و…از عواقب فعلی این بحران است. به نظر شما برای حل بحران آب در این استان باید چه تدابیری اندیشیده شود. آیا کانال کشی آب از خلیج فارس و دریای عمان به اصفهان، به حل این معضل کمک می‌کند؟
برای حل بحران آب در استان اصفهان، اقدامات گسترده‌ای لازم است. این اقدامات می‌تواند شامل موارد زیر باشد: ۱. مدیریت بهینه منابع آبی: استفاده بهینه از منابع آبی موجود، شامل آب‌های سطحی و زیرزمینی، به منظور کاهش تبعات بحران آب. ۲. اصلاح الگوی مصرف: ترویج فرهنگ مصرف آب بهینه در بخش‌های مختلف از جمله کشاورزی، صنعت و خانگی، از طریق آموزش و اطلاع‌رسانی. ۳. استفاده از فناوری‌های مدرن: استفاده از فناوری‌های مدرن در کشاورزی مانند تکنولوژی آبیاری قطره‌ای و مدیریت هوشمند منابع آبی. ۴. حفظ منابع طبیعی: حفاظت از حوزه‌های آبخیز، جلوگیری از فرونشست زمین، و کنترل و کاهش فرسایش خاک. ۵. احداث سدها و تأمین آب از منابع دیگر: احداث سدها و نیز تأمین آب از طریق کانال‌ها و منابع دیگر از جمله دریاچه‌ها و رودخانه‌ها. در مورد کانال کشی آب از خلیج فارس و دریای عمان به اصفهان، این مسئله نیاز به بررسی دقیق‌تر دارد. این پروژه ممکن است به عنوان یکی از گزینه‌های مهم برای تأمین آب در این منطقه مطرح شود، اما باید توجه شود که این پروژه‌ها هزینه‌بر و پیچیده هستند و نیاز به مطالعات دقیق اقتصادی، زیست‌محیطی و اجتماعی دارند تا اثرات جانبی آنها ارزیابی شود و بهترین راهکار انتخاب شود.
* بر اساس آمار، اصفهان پایین‌ترین رتبه هوای پاک در بین کلانشهرهای ایران را دارد. تدبیر شما برای حل معضل آلودگی هوا در اصفهان چیست؟
برای حل معضل آلودگی هوا در اصفهان، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد: ۱. کنترل و کاهش آلودگی‌های منابع ثابت: از جمله کارخانه‌ها و نیروگاه‌ها، با اعمال استانداردهای سخت‌تر برای آلاینده‌ها و استفاده از فناوری‌های پاک‌تر.
۲. کنترل و کاهش آلودگی‌های منابع پرتاب‌شونده: از جمله وسایل نقلیه و صنعت، با تشویق به استفاده از وسایل نقلیه سبک‌تر و سوخت‌های کم‌آلاینده و همچنین ارتقا فناوری‌های پالایش سوخت.
۳. ترویج حمل و نقل عمومی: با افزایش سرویس‌های حمل و نقل عمومی و تشویق مردم به استفاده از آن به جای خودروهای شخصی.
۴. تشویق به استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر: با ارتقا سیستم‌های تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر مانند خورشید و باد.
۵. تعیین مناطق خودروشهرها و محدودیت تردد خودروها در مناطق مخصوص.
۶. آموزش و اطلاع‌رسانی به جامعه در خصوص اهمیت حفظ محیط‌زیست و کاهش آلاینده‌ها.
* برنامه شما برای استفاده مضاعف از ظرفیت صنایع دستی استان چیست؟
برنامه‌هایی که می‌توان برای استفاده مضاعف از ظرفیت صنایع دستی استان اصفهان انجام داد عبارتند از:
۱. توسعه بازارهای فروش: ایجاد شراکت‌های جدید با بازارهای داخلی و خارجی، توسعه کانال‌های توزیع و بازاریابی مؤثر برای افزایش فروش محصولات صنایع دستی.
۲. ارتقا کیفیت و طراحی: ایجاد دوره‌های آموزشی و کارگاه‌ها برای ارتقا مهارت‌ها و طراحی‌های نوآورانه در صنایع دستی، ترویج استفاده از مواد با کیفیت بالا و استفاده از فناوری‌های جدید در تولید.
۳. حمایت مالی و فنی: ارائه حمایت‌های مالی و فنی به صنایع دستی برای ایجاد و توسعه واحدهای تولیدی، ارتقا تجهیزات و فناوری‌های مورد استفاده.
۴. توسعه همکاری‌های محلی: ایجاد شبکه‌های همکاری محلی میان تولیدکنندگان، بازاریابان و دیگر عوامل مرتبط، به منظور ایجاد فضای کسب و کار مستحکم و پایدار.
۵. توسعه گردشگری صنایع دستی: ترویج گردشگری مبتنی بر صنایع دستی با ارائه تورهای مشاهده و آموزشی به کارگاه‌ها و کارگاه‌های صنایع دستی.
۶. تقویت بنیه‌های اجتماعی و فرهنگی: توسعه بنیه‌های اجتماعی و فرهنگی مرتبط با صنایع دستی از طریق ایجاد مراکز آموزشی، نمایشگاه‌ها و بازارهای محلی، و ترویج هنرهای مرتبط.
💬 نظرات خود را با ما در میان بگذارید