اندازه آلت تناسلی از مادر به ارث می رسد

به گزارش سلامت نیوز به نقل از وری ول هلث، ژنتیک نقش مهمی در اندازه آلت تناسلی دارد، همانطور که در مورد سایر ویژگی های فیزیکی مانند قد یک فرد هم نقش دارد. با این حال، عوامل دیگری ممکن است در اندازه آلت تناسلی نقش داشته باشند، از جمله تغذیه، سموم محیطی و هورمون هایی مانند تستوسترون.

ژن SRY
اندازه آلت تناسلی به ژن‌های مختلفی بستگی دارد که از کروموزوم‌های جنسی که از مادر و پدرتان به ارث می‌برید شروع می‌شود. این کروموزوم ها حاوی تمام اطلاعاتی هستند که مشخص می کند شما از نظر بیولوژیکی مرد هستید یا زن.
مادر شما دو کروموزوم X دارد و پدر شما یک کروموزوم X و Y دارد. برای اینکه از نظر بیولوژیکی مرد باشید، باید یک کروموزوم X را از مادر خود و یک کروموزوم Y را از پدر خود به ارث ببرید.
این کروموزوم Y است که در نهایت جنین را به عنوان مرد تعیین می کند. در واقع، کروموزوم Y که شامل 70 تا 200 ژن است و عمدتاً در تعیین و رشد جنسیت مرد نقش دارد.
در ساختار کروموزوم Y یک ژن خاص وجود دارد به نام ژن ناحیه تعیین کننده جنسی Y (SRY) که باعث تشکیل اندام های تناسلی داخلی مرد، به ویژه بیضه ها می شود. در شکل گیری آلت تناسلی نقشی ندارد، اما با اثبات مذکر بودن جنین، زمینه را برای ژن های دیگر فراهم می کند تا این کار را انجام دهند.

ژن AR
اگرچه کروموزوم Y برای تعیین ویژگی‌های جنسی مرد نقش اساسی دارد، رشد واقعی آلت تناسلی توسط ژن‌های کروموزوم X که از مادر شما به ارث رسیده است هدایت می‌شود.
کروموزوم X حاوی ژن های بسیار بیشتری نسبت به کروموزوم Y است (بین 900 تا 1400) و تنوع ژن ها دلیل این است که چرا خواهر و برادر اغلب می توانند بسیار متفاوت از یکدیگر به نظر برسند. همچنین توضیح می دهد که چرا یک برادر ممکن است آلت تناسلی بزرگتر داشته باشد، در حالی که برادر دیگر ممکن است آلت تناسلی کوچکتر داشته باشد.
در میان ژن‌های کروموزوم X که ارتباط نزدیکی با رشد آلت تناسلی دارد، ژن گیرنده آندروژن (AR) نقش اساسی دارد. ژن AR تعیین می‌کند که آیا بافت‌های بدن پروتئین‌های ویژه‌ای به نام گیرنده‌های آندروژن دارند یا خیر که تستوسترون و سایر آندروژن‌ها می‌توانند به آن متصل شوند. هر دو جنس مرد و زن گیرنده های آندروژن دارند، اما مردان دارای گیرنده های بیشتری هستند.
ژن AR در ابتدایی ترین مرحله رشد به نام جنین زایی نقش دارد که در اصل زمانی است که یک تخمک بارور شده شروع به تقسیم شدن به گلوله ای از سلول ها می کند که در نهایت به جنین تبدیل می شود.
در طول جنین زایی، جنین رشد بافتی به نام توبرکل دستگاه تناسلی ایجاد می کند. ژن AR تعیین می کند که آیا توبرکل دستگاه تناسلی دارای گیرنده های AR است که تستوسترون می تواند به آن متصل شود و فعال شود. اگر چنین شود، توبرکل به آلت تناسلی و کیسه بیضه تبدیل می شود. اگر اینطور نباشد، توبرکل دستگاه تناسلی وارونه می‌شود و واژن و کلیتوریس را تشکیل می‌دهد.
در حالی که ژن AR باعث تشکیل آلت تناسلی می شود، تنها نقشی جزئی در اندازه واقعی آلت دارد. برای این منظور، تستوسترون نقش محوری تری ایفا می کند و نه تنها در طول رشد جنین، بلکه در دوره ی پس از آن نیز تاثیرگذار است.

ژن های دیگر
بلوغ کوتاه سه تا شش ماه اول زندگی را شامل می شود که در طی آن هورمون های جنسی (تستوسترون در مردان و استروژن در زنان) فوق العاده بالا هستند؛ این همان مرحله ای است که در آن اندام های جنسی بالغ می شوند و در مردان طول و اندازه نهایی آلت تناسلی مشخص می شود.
تصور می‌شود که ژن‌های خاصی بر بلوغ اولیه تأثیر می‌گذارند. اینها شامل ژن Makorin RING-Fing Protein 3 (MKRN3) می شوند که می تواند تولید آندروژن را به میزان قابل توجهی افزایش دهد و ژن گیرنده کیسپپتین (KISS1R) که می تواند تولید آندروژن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
ژن های دیگر نحوه استفاده از تستوسترون در بدن را هدایت می کنند. این شامل ژن استروئید 5 آلفا ردوکتاز 2 (SRD5A2) می شود که تبدیل تستوسترون را به یک آندروژن قوی تر به نام دی هیدروتستوسترون(DHT) هدایت می کند.
DHT هورمونی است که بر رشد آلت تناسلی و کیسه بیضه در دوران بلوغ اولیه و بعداً در دوران بلوغ (بین 9 تا 14 سالگی) تأثیر می گذارد. در حالی که مقدار DHT در بدن تنها اندازه آلت تناسلی را تعیین نمی کند، کمبود DHT قطعا می تواند بر اندازه آلت تناسلی تاثیر بگذارد و با جهش هایی که می تواند ژن SRD5A2 را غیرفعال کند نشان داده می شود. اگر این اتفاق در دوران بلوغ اولیه رخ دهد، می‌تواند رشد ویژگی‌های جنسی مرد را مختل کند و منجر به کوچک‌تر شدن اندازه آلت تناسلی مرد شود.
هیچ کدام از اینها نباید نشان دهد که ژن های پدر نقشی در اندازه آلت تناسلی ندارند. اگر پدری آلت تناسلی بزرگتر یا کوچکتر داشته باشد، پسرانشاحتمال دارد که آلت تناسلی در محدوده اندازه یکسان داشته باشند.

سایر عوامل
عوامل دیگری ممکن است بر طول، دور و دور آلت تناسلی فرد تأثیر بگذارد که شامل تغذیه مادر در دوران بارداری و تغذیه نوزاد پس از بارداری می شود.
به خوبی شناخته شده است که سوء تغذیه در دوران بارداری با عوارض متعددی از جمله وزن کم هنگام تولد و تاخیر در رشد همراه است اما، مطالعات حیوانی همچنین نشان می دهد که می تواند بر گیرنده های آندروژن در رشد جنین تأثیر منفی بگذارد و بلوغ جنسی را در اوایل زندگی مختل کند.
در حالی که تحقیقات در مورد تأثیر تغذیه بر بلوغ کوتاه انجام نشده است، مطالعه‌ای در سال 2021 در مجله غدد درون ریز و متابولیسم بالینی گزارش داد که نوزادان پسری که از شیر خشک سویا تغذیه می‌کردند نسبت به نوزادانی که با شیر گاو تغذیه می‌شدند، افزایش سریع‌تری در طول آلت تناسلی در دوران بلوغ داشتند.
اگرچه هیچ تفاوتی در سطح آندروژن در نوزادانی که با شیر سویا تغذیه می‌شوند، وجود نداشت، اما نشان می‌دهد که تغذیه ممکن است بر بلوغ اندام‌های جنسی در اوایل زندگی تأثیر بگذارد.
قرار گرفتن در معرض برخی از سموم محیطی نیز ممکن است بر اندازه آلت تناسلی تأثیر بگذارد.
یک مطالعه در سال 2013 در مکزیک گزارش داد که نوزادان پسر متولد شده از مادران در معرض مواد شیمیایی صنعتی مونو-2-اتیل هگزیل فتالات قرار گرفتند.(که برای ساخت پلاستیک استفاده می شود) آلت تناسلی در آنها با طول، دور و عرض غیر طبیعی کوچکتر بود.
تصور می شود که برخی از آفت کش ها نیز همین اثر را دارند.