اميد مي‌تواند به عنوان يك عامل شفادهنده، چندبعدي، پويا و قدرتمند توصيف شود و نقش مهمي در سازگاري با فقدان داشته باشد. آثار سودمند اميد بر سلامت جسماني و رواني در پژوهش‌هاي مختلفي تاييد شده است.
به عنوان مثال، همبستگي مثبت اميد با عاطفه ي مثبت (اسنایدر)، احساس خودارزشمندي (اسنایدر) حرمت خود (اسنایدر) و همبستگي منفي با افسردگي (اسنایدر) اضطراب (ولز ) احساس فرسودگي (فلدمن و اسنایدر ) و به طور كلي با عاطفه ي منفي نشان داده شده است (شروین ، الیوت ، ریبارزاک ، فرانک ، هانسن ، 1992).
از نظر اسنايدر و همكاران، ملالت و افسردگي با انسداد يا عدم تحقق اهداف ارتباط دارد و براي فرد، واجد اهميت است. سطح پايين اميد، پيش بيني كننده ي سطح افسردگی و کاستی‌های روانی اجتماعی است.
نتایج تحقیقات نشان داده است که حمایت اجتماعی و نگرش مذهبی باعث ارتقا امید به زندگی میگردد، هنگامی که امید در دل و ذهن وجود داشته باشد شادی و سرور در زندگی حضور خواهد داشت، و هرچه شاخص‌هاي بهداشتي و همچنين درماني بهبود يابد اميد زندگي افزايش خواهد يافت و از اين رو اين شاخص يکي از شاخص‌هاي سنجش پيشرفت و عقب ماندگي کشورهاست.
اميد زندگي زنان در همه جوامع چند سال (در کل جهان چهار و نيم سال) بيشتر از مردان است(گزارش سالانه سازمان ملل، 2002) افزایش یافته است. بسیاری معتقدند که برخورداری از حمایت اجتماعی مطلوب، فرد را به سلامت جسمی و روانی هدایت می‌کند.
مثلا حمايت اجتماعي تا حدي مي تواند از افسردگي سالمندان جلوگيري نمايد(هولاهان ، 1987) و‌این خود باعث امید به زندگی میگردد. از طرفی نگرش و فعالیت‌های مذهبی است ازطریق اعمال حس کنترل براسترس‌ها و ناراحتی‌های هیجانی و جسمی به افراد کمک می‌کند تا با داشتن معنا و هدف در زندگی، احساس تعلق داشتن به منبعی والا، امیدواری به کمک و یاری خداوند در شرایط مشکل زای زندگی با برخورداری از حمایت اجتماعی و روحانی و نظایر آن بتوانند در مواجهه با حوادث فشارزای زندگی آسیب کمتری متحمل شوند در حقیقت مذهب در ارزیابی شناختی فرد از خودش در‌ایجاد فعالیت‌های مقابله‌ای، و فراهم کردن منابع حمایتی می‌تواند نقش کاهنده فشار روانی را‌ایفا نماید.
همچنین باورهای دینی و مذهبی در سازگاری تأثیر مثبت دارند و مذهب از مهم‌ترین عناصر موثر در زندگی بشر است.
نظریه‌پردازان با رویکرد شناختی، از جمله پیاژه، کلبرگ، فرانکل و الیس، به عوامل شناختی وابسته به پذیرش دین و رعایت اخلاقیات منبعث از دین بیشتر از بقیه عوامل توجه کردند.
به گزارش میگنا اعتقادات و نگرش‌های دینی و مذهبی با حل کردن تعارض‌های ارزشی اساسی انسان و تاثیر در ابعاد مختلف زندگی او به عنوان نیروی حمایت‌کننده موجب کاهش فشارهای روانی و افزایش عزت نفس و پایبندی به امور و امید‌اینده می‌شود.
امروز نیز بسیاری از افراد برای فهم و درک خود و دنیای اطراف خود، در مذهب تکیه می‌کنند. و در نتیجه افراد مذهبی در مواجهه با حوادث فشارزای زندگی آسیب کمتری را متحمل می‌شوند.
حمایت اجتماعی اثرات نامطلوب فشار روانی را تعدیل و تضعیف می‌کند و سلامت روانی را پیش بینی می‌کند و نقش مهمی در رضایت از زندگی افراد دارد. که دارای ابعاد گسترده‌ای است که علاوه بر خود فرد، اجزایی نظیر خانواده، شغل، دارایی، رفاه، سلامت و گروه‌هایی که فرد به آن تعلق دارد را در بر می‌گیرد.
حمایت دریافتی از خانواده پیش بینی کننده‌ی رضایت از زندگی. مک‌اینتوش ، کاپلان ، کوبناش و لندمان (1993-2003) حمایت اجتماعی اثرات مستقیم و واسطه‌ای بر لنفوسیت خون سالمندان دارد.
هوس ، رابینس و ماتزنر (1982) و بلازر (به نقل از بارون ، کوترونا ، پانیل ، راسل و هیکلین ، 2002) رابطه معکوس حمایت اجتماعی و میزان مرگ و میر در سالمندان و بیماران را گزارش کرده‌اند.
حمایت اجتماعی مفهومی است که در پیشینه‌ی پژوهشی دارای دو شکل حمایت عاطفی و حمایت ابزاری است. فعالیت‌های پژوهشی مختلف سودمندی‌این تمایز را نشان داده است.
بطور کلی حمایت اجتماعی و شبکه‌های اجتماعی با نتایج سلامتی، شامل احتمال کمتر وضعیت مرضی، بیماری قلبی عروقی، سرطان و همچنین احتمال کمتر کاهش کنشی در افراد مسن ارتباط دارد.
این تاثیرات حفاظتی شبکه‌های اجتماعی ممکن است نتیجه چندین فرایند باشد. آنجرو و همکاران معتقدند: این نقش شامل دسترسی مثبت به اطلاعات درباره سلامتی و خدمات مراقبتی سلامتی “بلوم “، تشویق رفتارهای سالم(باویجرگ و همکاران، مرملسیتن ، کوهن ، لیختشتین ، کانمارک و بائر )، تشویق به بهره گیری از مراقبت برای سلامتی(بلیکر ، لامرس ، لیندرس و کروزن )، تدارک کمک‌های محسوس”تویتس ” است.
وانگ ، وو و لی با روش فراتحلیلی 182 پژوهش را در‌این زمینه بررسی کرده و دریافتند که حمایت اجتماعی پیش بینی کننده قوی سلامت در زندگی است.
حمایت اجتماعی احتمال بیمار شدن را کاهش می‌دهد، بهبودی را تسریع و مرگ ومیر را کم می‌کند(برکمن، گلین، شعرباف). یارچسکی و مک نیکولاس بین حمایت اجتماعی و رفتارهای بهداشتی مثبت، همبستگی معنی داری گزارش نمودند.
حمایت اجتماعی و حتی ادراک حمایت اجتماعی با پاسخ‌های‌ایمنی بدن ارتباط دارد. توماس ، گودوین در پژوهشی روی 265 سالمند نشان دادند آنهایی که روابط صمیمانه‌ای گزارش می‌کنند بیش از سالمندانی که روابط صمیمانه نداشته‌اند، پاسخ لنفوسیتی به میتوؤن PHA دارند.
باورن و همکاران، گلاسر و همکاران، کانگ ، کو ، کارازوسکی و مک کارتی بین حمایت اجتماعی و سلامت رابطه معنا داری را نشان دادند.
💬 نظرات خود را با ما در میان بگذارید