فقر و تأثیرات آن بر عقل و رفتار انسان

ترک خانه و خانواده به عنوان یکی از تلخ‌ترین پیامدهای فقر، نشان‌دهنده عمق بحران‌های اجتماعی و اقتصادی است.
بسیاری از افراد به دلیل ناتوانی در تأمین نیازهای اولیه زندگی، از جمله مسکن، غذا و بهداشت، ناچار به ترک محیط‌های آشنا می‌شوند. این وضعیت نه تنها بر فرد تأثیر می‌گذارد بلکه خانواده‌ها و جوامع را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
به گزارش میگنا افراد بی‌خانمان معمولاً با چالش‌های جدی مانند عدم دسترسی به خدمات بهداشتی، آموزش و اشتغال مواجه هستند. این مشکلات می‌تواند منجر به افزایش آسیب‌پذیری آن‌ها در برابر خشونت، اعتیاد و بیماری‌های روانی شود.
فقر یکی از چالش‌های بزرگ اجتماعی است که تأثیرات عمیقی بر زندگی افراد دارد. یکی از جنبه‌های ناگوار فقر این است که می‌تواند به کاهش توانایی‌های شناختی و تصمیم‌گیری افراد منجر شود. در شرایط فقر، افراد معمولاً تحت فشارهای مالی و اجتماعی قرار دارند که باعث می‌شود تمرکز و توجه آن‌ها به مسائل ضروری زندگی معطوف شود.
این فشارها می‌تواند به کاهش خلاقیت، تفکر انتقادی و توانایی حل مسئله منجر شود. تحقیقات نشان داده‌اند که فقر می‌تواند باعث افزایش استرس و اضطراب شود، که این خود بر عملکرد مغز تأثیر منفی می‌گذارد. در نتیجه، افراد فقیر ممکن است در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات روزمره دچار سردرگمی شوند و نتوانند تصمیمات منطقی بگیرند.
به علاوه، فقر می‌تواند به ایجاد احساس ناامیدی و بی‌تفاوتی نسبت به آینده منجر شود. این احساسات نه تنها بر رفتار فرد تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به چرخه‌ای معیوب از فقر و عدم پیشرفت اجتماعی منجر شود. بنابراین، برای مقابله با این پدیده، نیاز به سیاست‌ها و برنامه‌های حمایتی مؤثر داریم که به توانمندسازی افراد کمک کند.

ترک خانواده ممکن است موجب از هم پاشیدگی روابط خانوادگی و اجتماعی گردد که این خود به نوبه خود بر روی نسل‌های آینده تأثیر منفی خواهد گذاشت. در نهایت، برای مقابله با این معضل، نیاز به سیاست‌های جامع اجتماعی و اقتصادی داریم که بتوانند شرایط را بهبود بخشند و از بروز چنین بحران‌هایی جلوگیری کنند. ایجاد فرصت‌های شغلی، حمایت‌های اجتماعی و فراهم کردن خدمات آموزشی از جمله راهکارهای مؤثر در این زمینه هستند.
فقر دشمن تاب آوری و توانایی انسان است.ترک خانه و خانواده و راهی خیابان شدن کمترین پیامد فقر است.خود تاب آوری قابل اندازه گیری نیست.چرا که تاب آوری یک فراساختار برای فرایندهای تحول مثبت است.تاب آوری زمانی رخ می دهد که افراد، خانواده ها یا جوامع تحت تأثیر زیان های تجمعی متعددی در رابطه با چالش ها واقع شده اند.تاب آوری به فرایندهایی اشاره دارد که به سازگاری موفق کمک می کند.
کسی نمی تواند یک فرد را به عنوان تاب آور توصیف کند، زیرا ابعاد فردی تاب آوری موقتی و بافتاری است.
تاب آوری یک فرآیند است که بطور معمول در عملکرد افراد موفق قابل رویت است.تاب آوری این احتمال را افزایش می دهد که در هنگام مواجه با سختی افراد به خوبی عمل کنند.
با این حال، درک این فرآیندها دشوار است زیرا تاثیرات آنها بر تحولات مثبت مبتنی بر بافتار و ساختارهای فرهنگی و اجتماعی و حتی اقتصادی است .
یک فرآیند محافظتی مانند یک رابطه بسیار نزدیک با  فردی دلسوز و مهربان و که نقشی مراقبتی دارد و همراه و حامی است
معلم و مراقبی که کمک میکند تا کودکان و نوجوانان در انتخاب دوستان خود موفق و شایسته عمل کنند و یا در مدرسه قربانی قلدری نشوند.

ترک خانه و خانواده و راهی خیابان شدن کمترین پیامد فقر است.
فرایندهایی که به تاب آوری کمک می کنند، نتیجه ظرفیت و توانایی نوجوانان و خانواده هایشان است.
تا راه خود را به منابع مورد نیاز برای مقابله با سختی به گونه ای هدایت کنند که به خواسته های بوم شناختی اجتماعی و فیزیکی خود برسند.
تاب آوری، توانایی خانواده برای تعامل و یا گفتگو با دیگران است.
این مهم در محیط بوم شناختی اجتماعی برای حمایت یابی و تامین منابع صورت میگیرد به شیوه ای که از لحاظ فرهنگی پذیرفته ، کارآمد و معنی دارباشد.
اشاره به چنین ویزگی هایی ما  را به این باور میرساند که  بخشی از تاب آوری ویژگی تعامل فرد با دیگران است.
برای نوجوانان در معرض خطر، خانواده می تواند هم درهدایت ها و هم در مذاکرات همراهی کند و الهام بخش باشد و یا منشاء تنش و منبع  استرس باشد که تلاش های نوجوانان را در مواجهه با موثر با چالش ها به خطر می اندازند.
این موضوع د رمورد شبه خانواده هم نیز کاملا صادق است .ختم کلام اینکه در برخی از متون آمده است که تاب آوری با نقاط قوت و  یا دارایی ها متفاوت است.
هرچند هر سه مفهوم همپوشان بوده و  اشتراکات بسیاری دارند.
بنظرتمام خانواده ها، چه در معرض خطر باشند یا خیر، دارای نقاط قوتی هستند که در اختیار نوجوانان قرار می گیرند. این نقاط قوت، هنگامی که فهرست شوند دارایی نامیده می شوند.