به گزارش اقتصادآنلاین، در روز جمعه، سیزدهم آذرماه سال ۱۳۶۰، جامعه موسیقی ایران، استاد بیمانند آواز، جلالالدین تاج اصفهانی را در سن ۷۸ سالگی از دست داد. پیکر او در آرامگاه خانوادگیاش در تکیه سیدالعراقین، واقع در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
تاج اصفهانی، که هنر آواز را ابتدا از پدر و سپس از محضر اساتیدی چون سیدعبدالرحیم اصفهانی و نایب اسدالله فراگرفت، تسلطی خاص بر شعر فارسی، به ویژه آثار سعدی داشت. او با بداههخوانی و انتخاب هوشمندانه اشعار، همراه با تحریرهای بینظیر و صدای رسا و قدرتمندش، مخاطبان را مسحور میساخت.
علاوه بر تواناییهای هنری و تربیت شاگردانی برجسته همچون ایرج، علیاصغر شاهزیدی و هوشمند عقیلی، آنچه از او در یادها مانده، منش نیکو و رفتار شایستهاش با مردم و جهان هستی بود. محمدرضا شجریان از بلندنظری و سلامت نفس او یاد کرده و اشاره نموده که تاج اصفهانی هرگز برای ثروت و مادیات، سر تعظیم فرود نیاورد.
علیرضا افتخاری حتی این ویژگیهای اخلاقی را در نحوه راه رفتن او نیز مشاهده کرده است: «استاد تاج از نظر اخلاقی به قدری والا بود که حتی سعی میکرد پا روی مورچهای نگذارد. او بسیار مراقب بود که مانند برخی افراد متکبر، با غرور قدم برندارد و به خاک بیاحترامی نکند.»
💬 نظرات خود را با ما در میان بگذارید