زندگی اجتماعی فعال می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کند و خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی، سکته و دیابت نوع ۲ را کاهش دهد. این تحقیق که توسط محققان دانشگاه کمبریج و دانشگاه فودان چین انجام شده، شامل تجزیه و تحلیل پروتئین‌های خون بیش از ۴۲,۰۰۰ بزرگسال بین ۴۰ تا ۶۹ سال بود. در این مطالعه، ۱۷۵ پروتئین مرتبط با انزوای اجتماعی و ۲۶ پروتئین مرتبط با تنهایی شناسایی شد.
به گفته «باربارا ساهاکیان»، استاد دانشگاه کمبریج، این یافته‌ها اهمیت ارتباطات اجتماعی در حفظ سلامتی را نشان می‌دهد. محققان دریافتند که برخی از پروتئین‌ها، مانند ADM و ASGR1، به طور خاص با تنهایی و انزوای اجتماعی مرتبط هستند. ADM در تنظیم هورمون‌های مرتبط با استرس و همچنین اکسی‌توسین (هورمون عشق) نقش دارد و سطوح بالاتر آن با افزایش خطر مرگ زودرس مرتبط است.
این مطالعه همچنین نشان داد که سطوح بالای ADM با کوچک‌تر شدن نواحی کلیدی مغز مانند اینسولا و دم چپ مرتبط است. پروتئین ASGR1 نیز با کلسترول بالا و افزایش خطر بیماری‌های قلبی ارتباط دارد.
این نتایج بر اهمیت تعاملات اجتماعی برای سلامت جسمی تأکید می‌کند. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد براساس نمونه‌های خون، یک زندگی اجتماعی فعال سیستم ایمنی را تقویت کرده و خطر بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی، سکته و دیابت نوع ۲ را کاهش می‌دهد.
«باربارا ساهاکیان»، استاد دانشگاه کمبریج، در بیانیه‌ای خبری گفت: «این یافته‌ها اهمیت ارتباط اجتماعی در حفظ سلامتی ما را نشان می‌دهد.»
محققان ۱۷۵ پروتئین مرتبط با انزوای اجتماعی و ۲۶ پروتئین مرتبط با تنهایی را در خون شناسایی کردند.
به گفته محققان، بسیاری از این پروتئین‌ها در پاسخ به بیماری-التهاب، عفونت ویروسی، پاسخ ایمنی و بیماری‌های مزمن مانند بیماری قلبی و دیابت تولید می‌شوند.
«چون شن»، محقق ارشد در گروه علوم اعصاب بالینی دانشگاه کمبریج، گفت: «ما می‌دانیم که انزوای اجتماعی و تنهایی با سلامت ضعیف‌تر مرتبط هستند، اما هرگز نفهمیدیم چرا.»
شن ادامه داد: «مطالعه ما تعدادی از پروتئین‌ها را برجسته کرده است که به نظر می‌رسد نقش کلیدی در این رابطه دارند، به‌ویژه سطوح برخی پروتئین‌ها به‌عنوان پیامد مستقیم تنهایی افزایش می‌یابد».
برای این مطالعه، محققان پروتئین‌های یافت شده در نمونه‌های خون بیش از ۴۲۰۰۰ نفر ۴۰ تا ۶۹ ساله را تجزیه و تحلیل کردند.
سپس پروتئین‌های یافت شده در نمونه‌ها با سطوح انزوای اجتماعی و تنهایی هر فرد و همچنین سلامت کلی آنها مقایسه شد.
با بررسی دقیق‌تر، محققان پنج پروتئین خاص را یافتند که به دلیل تنهایی در سطوح بالایی ظاهر می‌شوند.
یکی از پنج مورد، ADM، در تنظیم هورمون‌های مرتبط با استرس و همچنین به اصطلاح “هورمون عشق” اکسی توسین نقش دارد.
به گفته محققان، سطوح بالاتر ADM با افزایش خطر مرگ زودرس مرتبط است. همچنین به نظر می‌رسد این پروتئین در خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، زوال عقل و سکته مغزی در افراد نقش داشته باشد.
به گفته محققان، افزایش ADM با کوچک‌تر شدن برخی مناطق کلیدی مغز نیز مرتبط است. این نواحی شامل اینسولا، مرکز مغز برای توانایی ما برای درک آنچه در محیط ما اتفاق می‌افتد، و دم چپ، که در پردازش احساسی، پاداش و اجتماعی نقش دارد، است.
پروتئین دیگری، ASGR۱، با کلسترول بالا و افزایش خطر بیماری قلبی مرتبط است.
محققان در مقاله خود نوشتند: «ما کشف کردیم که ADM و ASGR۱ به شدت با طیف وسیعی از نشانگرهای بیوشیمیایی، هماتولوژیکی و متابولیک، از جمله CRP (نشانه التهاب)، کلسترول و تری گلیسیرید مرتبط هستند.»
سایر پروتئین‌های شناسایی شده در ایجاد مقاومت به انسولین، سخت شدن شریان‌ها و پیشرفت سرطان نقش دارند.
💬 نظرات خود را با ما در میان بگذارید