دلیل تکان دهنده هزاران تشخیص اشتباه اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم (ASD) و اختلال وسواس اجباری (OCD) در کودکان، به ویژه کودکان خردسال، یک مشکل شایع است و ممکن است و هر دو اختلال دارای رفتارهای تکراری و مقید به الگوهای مشخص هستند، اما دلایل و انگیزه‌های آن‌ها متفاوت است؛ کودکان مبتلا به اوتیسم به دنبال حفظ نظم و تمرکز بر علایق خاص خود هستند، در حالی که کودکان مبتلا به وسواس اجباری برای کاهش اضطراب ناشی از افکار مزاحم رفتارهای اجباری انجام می‌دهند. این تشابه رفتاری باعث می‌شود تشخیص دقیق برای پزشکان و روانشناسان دشوار باشد.

وبگاه آرتی عربی نوشت:
«دکتر ریبیكا مانیس، روانشناس عصبی، تأکید می‌کند که در حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد موارد ممکن است هر دو اختلال همزمان وجود داشته باشد، اما اغلب سادگی علائم باعث تشخیص اشتباه می‌شود. او توضیح می‌دهد که تشخیص اوتیسم در کودکانی که تأخیر رشد ندارند، معمولاً تا نوجوانی یا بزرگسالی به تأخیر می‌افتد، در حالی که علائم وسواس اجباری ممکن است بین سنین ۷ تا ۱۲ سال یا بعد از آن ظاهر شود. این تفاوت سنی و تداخل علائم باعث می‌شود بسیاری از کودکان ابتدا به اشتباه یکی از این اختلال‌ها را دریافت کنند».

دکتر زیشان خان، روانپزشک کودکان و نوجوانان، می‌گوید که جمع‌آوری تاریخچه دقیق کودک و درک انگیزه‌های رفتارهای تکراری، گام اصلی برای رسیدن به تشخیص صحیح است. بدون ارزیابی دقیق و مشاهده رفتار کودک در محیط‌های مختلف، رفتارهای اجباری ناشی از وسواس می‌تواند به اشتباه به عنوان رفتارهای تکراری اوتیسم شناسایی شود و بالعکس.

کارشناسان تأکید می‌کنند که تشخیص هر دو اختلال نیازمند مطالعه کامل تاریخچه کودک، مشاهده رفتار در محیط‌های متنوع و فهم انگیزه‌های داخلی او است.

دکتر مانیس می‌گوید که برخی رفتارهای وسواس اجباری مانند دقت افراطی در مرتب کردن اشیا یا علاقه شدید به اعداد ممکن است با رفتارهای تکراری اوتیسم اشتباه گرفته شود. بنابراین، تنها با تحلیل دقیق و مداوم رفتار کودک می‌توان تشخیص درست و ارائه درمان مناسب را تضمین کرد.