مددکاری اجتماعی کودک و نوجوان یکی از شاخه‌های تخصصی مددکاری اجتماعی است که به بهبود وضعیت روانی، اجتماعی و تحصیلی کودکان و نوجوانان زیر 18 سال می‌پردازد. این حوزه به دلیل حساسیت‌های خاص دوران کودکی و نوجوانی، نیازمند رویکردهای ویژه و دانش عمیق در زمینه‌های مختلف است.
به گزارش میگنا مددکاری اجتماعی کودک و نوجوان به بهبود کیفیت زندگی و رفاه این گروه سنی می‌پردازد. این رشته شامل شناسایی مشکلات اجتماعی، روانی و اقتصادی کودکان و نوجوانان و ارائه خدمات حمایتی، مشاوره‌ای و آموزشی است.
مددکاری اجتماعی کودکان و نوجوانان بر حمایت از جوانان آسیب پذیر و خانواده های آنها تمرکز دارد و به نیازهای منحصر به فرد جسمی، عاطفی و اجتماعی آنها رسیدگی می کند.
مددکاران اجتماعی در این زمینه از حقوق کودکان دفاع می‌کنند , مداخللاتی را برای کاهش خطراتی مانند سوء استفاده یا بی‌توجهی ایجاد می‌کنند.
آنها به طور فعال با کودکان درگیر می شوند و آنها را به عنوان عوامل رشد خود می شناسند تا قربانیان توانمندسازی کودکان و نوجوانان برای دستیابی به پتانسیل بالقوه خود و در عین حال تضمین امنیت و رفاه آنها در محیط های حمایتی از وظایف اصلی این حرفه بشمار می آید .
مددکاران اجتماعی در این حوزه با خانواده‌ها، مدارس و نهادهای اجتماعی همکاری می‌کنند تا محیطی امن و حمایتی برای رشد سالم کودکان فراهم کنند. هدف اصلی این رشته، ارتقاء سلامت روانی و اجتماعی نوجوانان و کمک به آنها در مواجهه با چالش‌های زندگی است.
مددکاری اجتماعی کودک و نوجوان به عنوان یک رشته دانشگاهی و حرفه‌ای، بر روی *رشد*، *توانمندسازی* و *توسعه* کودکان و نوجوانان تمرکز دارد. هدف اصلی این رشته، ارتقاء کیفیت زندگی این گروه سنی از طریق مداخلات اجتماعی، روانی و آموزشی است.
مددکاران اجتماعی در این حوزه تلاش می‌کنند تا با شناسایی مشکلات و نیازهای خاص کودکان، راهکارهایی برای بهبود وضعیت آنها ارائه دهند.
- حمایت از کودکان در بحران: کمک به کودکان و نوجوانان در مواقع بحرانی و آسیب‌زا.
توسعه مهارت‌های اجتماعی: آموزش مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله.
افزایش آگاهی والدین: ارائه مشاوره به خانواده‌ها برای درک بهتر نیازهای فرزندان.
بهبود شرایط زندگی: تلاش برای رفع مشکلات اقتصادی، آموزشی و اجتماعی.
تقویت هویت فردی: کمک به شکل‌گیری هویت مثبت و اعتماد به نفس در نوجوانان.
این اهداف به ایجاد یک جامعه سالم و پایدار کمک می‌کند مددکاران اجتماعی کودک و نوجوان در محیط‌های مختلفی از جمله مدارس، مراکز بهزیستی، بیمارستان‌ها و سازمان‌های غیر دولتی فعالیت می‌کنند.
آنها به شناسایی نیازهای اجتماعی، روانی و آموزشی کودکان و نوجوانان می‌پردازند و با ارائه مشاوره و حمایت‌های لازم به بهبود کیفیت زندگی آنها کمک می‌کنند.
مددکاران اجتماعی کودک و نوجوان با خانواده‌ها همکاری کرده و برنامه‌های آموزشی و توانمندسازی را اجرا می‌کنند تا محیطی امن و حمایتی برای رشد سالم کودکان فراهم آورند. هدف اصلی آنها ارتقاء رفاه اجتماعی و سلامت روانی نسل جوان است.
مددکاران اجتماعی کودک و نوجوان در محیط‌های مختلفی فعالیت می‌کنند، از جمله:
-مدارس: همکاری با معلمان برای شناسایی مشکلات تحصیلی و اجتماعی دانش‌آموزان، ارائه مشاوره در زمینه قلدری و مشکلات خانوادگی.
– خانواده‌ها: کمک به خانواده‌ها برای مدیریت بحران‌ها، آگاه‌سازی درباره خدمات موجود و حمایت از روابط خانوادگی.
– مراکز درمانی: ارائه حمایت به بیماران جوان و خانواده‌های آنها در زمینه نیازهای بهداشتی.
وظایف اصلی مددکاران اجتماعی شامل:
– ارزیابی نیازهای کودکان و خانواده‌ها
– طراحی برنامه‌های مداخله‌ای
– مشاوره فردی یا گروهی
– ایجاد ارتباط میان نهادهای مختلف مانند مدارس، مراکز درمانی و خدمات اجتماعی
– حمایت از کودکان در مواجهه با چالش‌هایی نظیر فقر، سوءاستفاده یا مشکلات روانی.
قابل توجه اینکه رشته مددکاری اجتماعی کودک و نوجوان در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا تدریس می‌شود. دوره‌های آموزشی شامل مباحث نظری و عملی هستند که دانشجویان را برای ورود به این حرفه آماده می‌کنند. دانشجویان معمولاً با موضوعاتی نظیر روانشناسی کودک، جامعه‌شناسی، روش‌های مداخله اجتماعی و حقوق کودک آشنا می‌شوند.
پیش‌نیازها برای ورود به این رشته مددکاری اجتماعی کودک و نوجوان :
– مدرک کارشناسی در رشته‌های مرتبط
– توانایی کار با گروه‌های آسیب‌پذیر
– مهارت‌های ارتباطی قوی
حسین امجدیان مشاور خانواده و مددکاری اجتماعی در خاتمه این مطلب آورده است مددکاران اجتماعی کودک و نوجوان با چالش‌هایی مانند کمبود منابع مالی، فشارهای روانی ناشی از کار با کودکان آسیب‌دیده و نیاز به همکاری بین‌نهادی مواجه هستند. این چالش‌ها می‌توانند بر کیفیت خدمات ارائه شده تاثیر بگذارند.
یکی از این چالش‌ها کمبود منابع مالی است که محدودیت‌هایی در ارائه خدمات مؤثر ایجاد می‌کند. همچنین، فشارهای روانی ناشی از کار با کودکان آسیب‌دیده می‌تواند به فرسودگی شغلی منجر شود. علاوه بر این، نیاز به همکاری بین‌نهادی برای ایجاد یک شبکه حمایتی قوی و هماهنگ از دیگر چالش‌هاست. این عوامل موجب می‌شود که مددکاران اجتماعی به دنبال راهکارهایی برای بهبود شرایط خود و افزایش تاب آوری و کیفیت خدمات ارائه‌شده باشند.
💬 نظرات خود را با ما در میان بگذارید