عزت نفس به زبان ساده، به احساس ارزشمندی و احترامی اشاره دارد که فرد نسبت به خود احساس می‌کند. این مفهوم به میزان رضایت فرد از خویشتن و ارزیابی‌اش از توانایی‌ها، باور‌ها و ویژگی‌های شخصی مربوط است. افرادی که عزت نفس بالایی دارند، خودشان را شایسته احترام و عشق می‌دانند و باور دارند که می‌توانند با چالش‌ها روبرو شوند و موفق شوند.
عزت نفس تحت تأثیر عوامل گوناگون مانند تجربیات شخصی، محیط خانوادگی، روابط اجتماعی و موفقیت‌ها یا ناکامی‌ها شکل می‌گیرد و ممکن است در طول زندگی تغییر کند. عزت نفس سالم به افراد کمک می‌کند تا در مقابل سختی‌ها و ناکامی‌ها انعطاف‌پذیر باشند و از انتقاد‌های سازنده بهره ببرند. از سوی دیگر، عزت نفس پایین باعث می‌شود فرد احساس ضعف کند، مدام دچار اضطراب شود و از فرصت‌های پیش رو اجتناب کند. اما ورزش چطور می‌تواند باعث شود که ما عزت نفس خود را تقویت کنیم و احساس‌مان نسبت به خودمان بهتر شود؟
دکتر محمد گراوندنیا، دکترای روانشناسی در این باره به همشهری‌آنلاین می‌گوید: “عزت نفس” یکی از مواردی است که رشد و سلامت جسم به شدت تحت تاثیر آن قرار دارد و حتی می‌تواند روان را به هم بریزد.
گراوندنیا با اشاره به این که عزت نفس، مادر تمام اختلالات روان است، می‌گوید: اضطراب، افسردگی و سایر اختلالات روان به طرز چشمگیری تحت تاثیر عزت نفس هستند. تحقیقات به طور کامل ارتباط مثبتی بین تحرک و عزت نفس بالا گزارش داده‌اند. چون عزت نفس کمک می‌کند خودپنداری ما بهتر شود. یعنی احساس ما به خودمان را بهتر می‌کند.
به گفته این روانشناس، عزت نفس آن قدر اهمیت دارد که مستقیما با احترام به خود، افت تحصیلی، پیشرفت تحصیلی، افسردگی، اضطراب، اضطراب اجتماعی و موفقیت یا عدم موفقیت شغلی کاملا در ارتباط است.
گراوندنیا با بیان این که فعالیت فیزیکی روی اولین چیزی که تاثیر می‌گذارد، عزت نفس یا خودپندار ما است، ادامه می‌دهد: افرادی که فعایت فیزیکی کافی دارند، عزت نفس و خودپنداری بهتر و بیشتری دارند. چون ورزش باعث می‌شود که هورمون اندروفین که مرتبط با خودپنداری بهتر در افراد است، در بدن ترشح شود.
به گفته این دکترای روانشناسی، یکی از متد‌های درمانی در کل دنیا برای افراد افسرده در حال حاضر، فعال‌سازی رفتاری است که پایه آن ورزش است.
این درمانگر در ادامه به موضوع مهمی به نام زندگی در ذهن اشاره می‌کند که می‌تواند موجب بروز اختلالات روان در افراد شود. او می‌گوید: “ذهنی‌سازی” بیماری عصر جدید است. اصلا اختلالی مثل اضطراب، محصول ذهنی‌سازی است و کنش و عملی مثل ورزش می‌تواند آن را کاهش دهد.
او می‌گوید: ما یا در جهان ذهن زندگی می‌کنیم یا در جهان تجربی و ورزش، چون تمام حواس ما درگیر می‌کند، ناخودآگاه باعث می‌شود که ذهن‌آگاه شویم و در لحظه زندگی کنیم، نه در ذهن‌مان. حداقل کمک می‌کند در آن ساعتی که ورزش می‌کنیم، خیلی کم در ذهن‌مان بمانیم.
به گفته این روانشناس، کنش آن قدر مهم است که اصلا یک متد جدید درمان به نام “درمان اکت/ Act” آمده که یکی از بهترین درمان‌های اضطراب در دنیا در حال حاضر است و مبتنی بر جداسازی فرد از فکر و ذهن است. تمرکز این درمان این است که فرد را Mindfulness کند تا به جای زندگی ذهنی، زندگی تجربی خود را تقویت کند و در این میان ورزش، چون حواس ۵ گانه ما را درگیر می‌کند، می‌تواند ما از ذهن خودمان بیرون نگه دارد و ما را اصطلاحا Mindfulness کند.
این استاد دانشگاه در ارتباط با اهمیت زندگی در بیرون از ذهن، کتابی هم معرفی می‌کند و می‌گوید: “از ذهنت بیرون بیا و زندگی کن” نام کتاب بسیار معتبر و معروفی است که کمک می‌کند قدم‌به‌قدم با ذهن‌آگاهی و پذیرش بتوانید بر افسردگی غلبه کنید، از افکار منفی رها شوید و نشخوار فکری در شما کم شود.
💬 نظرات خود را با ما در میان بگذارید