وظیفه ما به عنوان پدر یا مادر این است که به هر یک از فرزندان‌مان کمک کنیم، احساس خوبی در مورد خود‌شان داشته باشند و از موفقیت‌ها‌یشان احساس رضایت کنند. در حالی که این شهامت را می‌یابد که در عین حال برای موفقیت‌های خواهر و برادر‌هایش نیز احساس خوشحالی کند.
اگر فرزندان شما به یکدیگر حسادت می‌کنند…
به فرزندتان کمک کنید تا بر نیازهای خود متمرکز شود، نه بر آن‌چه که برادر یا خواهرش دارد. اگر او می‌گوید: «چرا» او باید یک ساندویچ کامل بخورد و من فقط یک ساندویچ نصفه؟ می‌توانید پاسخ بدهید که هنوز گرسنهای؟ باز هم ساندویچ می‌خواهی؟ او شاید فورا به این نتیجه برسد که ساندویچ بیشتری نمی‌خواهد. یک مثال می‌تواند موضوع را روشن کند. خانمی برایم تعریف می‌کرد که به خاطر می‌آورم روزی مشغول تماشای خواهرم بودم، که پوشک نوزادش را عوض می‌کرد. نوزاد عطسه کرد و خواهرم شعر می‌خواند: عافیت باشه، عافیت باشه، عافیت باشه و کف پایش را به آرامی قلقلک داد. دختر ۵ ساله او گفت: چرا هیچ‌وقت این کار را با من نمی‌کنی؟ چند ساعت بعد دختر خواهرم عطسه کرد. خواهرم که بسیار عاقل بود. به طرف او رفت و در حالی که شعر می‌خواند: عافیت باشه، عافیت باشه، عافیت باشه، شکم او را قلقلک داد. سارا فورا از خجالت قرمز شد، چرا که فهمید چقدر احمقانه است که مانند یک نوزاد با او برخورد کنند. سپس خواهرم، چند دقیقه دخترش را در آغوش گرفت و او را نوازش کرد. این همان توجهی بود که کودک واقعا به آن نیاز داشت.
هیچ‌وقت فرزندتان را برای تشویق به فرمان‌برداری با هم مقایسه نکنید.
نگویید اتاق برادرت خیلی تمیز و زیبا است. آیا تو می‌توانی کاری کنی که اتاقت مانند اتاق او شود؟
نگویید خواهر تو همیشه تکالیفش را بدون یادآوری انجام می‌دهد.
نگویید خواهر کوچولوی تو نمی‌ترسد که از سرسره پایین بیاید.
مقایسه کردن، زمینه‌ساز حسادت و تنفر است. زیرا بچه‌ها احساس می‌کنند که عشق و توجه شما به مقایسه بین آن‌ها بستگی دارد.
شهربانو بهروزیان
کارشناس ارشد روانشناسی مرکز مشاوره آرامش معاونت فرهنگی و اجتماعی استان بوشهر
جام جم
💬 نظرات خود را با ما در میان بگذارید