سن انجام عمل های زیبایی به نوجوانی رسیده است

خودپذیری به معنای قبول و احترام به خود و ویژگی‌های شخصی‌مان است. این مفهوم شامل پذیرش نقاط قوت و ضعف، احساسات، و تجربیات زندگی می‌شود. خودپذیری به ما کمک می‌کند تا با خودمان صادق باشیم و از انتقادهای درونی رها شویم. این فرایند می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس، بهبود روابط اجتماعی و کاهش اضطراب منجر شود. با خودپذیری، فرد می‌تواند به رشد شخصی و توسعه مهارت‌های جدید بپردازد و در نهایت زندگی شادتری را تجربه کند. در واقع، خودپذیری پایه‌ای برای سلامت روان و خوشبختی است.

چند سالی است که تعداد دوستداران زیبایی های ساختگی به حدی زیاد شده است که هرساله با کاهش سن عمل های زیبایی مواجه هستیم. وحالانوجوانان از14 13سالگی دغدغه ظاهر و انجام عمل های مختلف زیبایی را دارند و در تلاشند تا کمی از اعتمادبه نفس بر باد رفته شان را در کلینیک های زیبایی جبران کنند.
البته بماند که در این میان افرادی را هم می بینیم که اصلا نیازی به انجام عمل و تغییر اساسی ندارند و چنین اقدامی فقط جنبه سلیقه ای دارد و طبق نظر شخصی خودشان است. نوجوانانی که در سودای زیباتر و بهتر شدن، والدین خود را مجبور به پذیرش کارهای خود می کنند و چه بسا خیلی های شان هم با یک قصور پزشکی، جان شان را از دست می دهند. حالا سوال اینجاست که چرا درخواست عمل های زیبایی در کشور به حدی پایین آمده که هم اکنون به دم دستی ترین موضوع بین نوجوانان تبدیل شده است؟
شاید تمایل به انجام اقدامات زیباجویانه و گسترش و گرایش آن فقط مختص کشور ما نباشد، چراکه در عصر حاضر به یک پدیده همه گیر تبدیل شده است. بینی های عروسکی و سربالا، قرنیه های رنگی، صورت های استخوانی و زاویه دار و…همگی اقداماتی است که نشان می دهد نوجوانان ما به نوعی دچار مشکلاتی درتصویر بدنی خودبوده و خودشان را آن گونه که هستند دوست ندارند. مساله ای که خانواده ها را هم به چالش کشانده و به دردسر انداخته است.البته نباید در این ماجرا نقش برخی پزشکان را هم نادیده گرفت؛ همان هایی که بیشتر به فکر سود و هزینه دریافتی خودشان هستند و اصلا نوجوان را از تصمیمش درخصوص انجام عمل های زیبایی منصرف نمی کنند!

یکی از ترندترین اقدامات سال های اخیر در کشور ما، انجام جراحی های زیبایی است. کارهایی که دیگر به شکل افراط گونه ای انجام می شود و در میان بسیاری از افراد به ویژه نوجوانان، به یکی از روش های پررنگ برای رسیدن به استانداردهای زیبایی تبدیل شده است. صدیقه بزازان، مشاور خانواده در گفت وگو با جام جم بر این باور است که استفاده نوجوانان از دنیای مجازی یکی از عوامل گرایش به انجام عمل های زیبایی است، چراکه آنان را در یک رقابت غیرواقع بینانه قرار می دهد و احساس می کنند برای این که در دنیای بیرون دیده شوند، بایستی در حد بهترین ها یا در حد سلبریتی ها باشند.وی ادامه می دهد: «اما اگر بخواهیم نگاه خود فرد نسبت به خودش را هم در نظر بگیریم، از آنجا که بچه ها از بعد روانی به صورت مشروط در فضای خانواده پذیرفته می شوند در نتیجه خودشان هم، خود را مشروط می پذیرند.»

شاید نوجوانی دنیای پرریسکی است که او حاضر به انجام هر اقدامی است، حالا فکر کنید که این اقدامات از نوع زیبایی باشد که بیش از هر کار دیگری برای یک نوجوان جذاب است. مساله ای که حتی اشکالات خیلی جزئی در بدنش را هم خیلی بزرگ می بیند. البته صدیقه بزازان ضمن بیان دنیای درونی نوجوانان و اهمیت آن در این خصوص به ما می گوید: «رابطه والدین و برخوردهای اشتباه آنان با فرزندان در همان سال های ابتدایی زندگی، به قیاس نوجوانان با دنیای بیرونی شان منجر می شود. این دنیای بیرونی هم نگاه و تایید گروه همسالان است. زمانی که فرصتی ایجاد می شود تا فرد، تغییراتی در خودش حاصل کند. اما این موضوع زمانی خطرآفرین می گردد که حالت وسواس گونه پیدا کند.»

شاید قسمت تلخ ماجرای جراحی های زیبایی بین نوجوانان،آنجایی باشدکه تازه آنها بعد ازهرعمل، گویا میل افراطی به انجام عمل های متعدد دیگری پیدا می کنند و درصدد انجام دوباره آن به هر قیمتی هستند. بزازان در پاسخ به این پرسش ما که کمبود چه حسی در نوجوانان باعث گرایش آنها به انجام عمل های زیبایی می شود، می گوید: «احساس خودکم بینی از دیگر دلایل گرایش نوجوانان در این مورد است.باورهایی که ریشه های آن از مقایسه وقضاوت های والدین در رابطه با عدم عملکرد کافی از سوی بچه ها شکل می گیرد.» وی همچنین معتقد است که عکس العمل و نگاهی که نوجوان از گروه همسالان خود دریافت می کند هم تاثیر بسزایی در انجام این گونه کارها دارد.