در تاریخ ۱۹ آبان ۱۴۰۳، نشستی با عنوان “واکاوی مفهوم رنج در زندگی با رویکرد روانشناسی مثبت” در سالن سیمرغ دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد. این نشست با حضور دکتر نیما قربانی، دکتر رضا محمدی چابکی، دکتر شهریار شهیدی و پیمان رحیمی نژاد، به بررسی ابعاد مختلف مفهوم رنج پرداخت.
دکتر نیما قربانی در ابتدای نشست، تفکیکی کاربردی از مفاهیم درد، رنج و زجر ارائه داد. وی توضیح داد که درد روانی به احساس عدم دوست داشته شدن و برآورده نشدن نیازهای انسانی اشاره دارد. همچنین زجر به معنای درد عامدانهای است که با انتقامجویی و تنبیه مرتبط است. در نهایت، رنج را درد بیحاصل توصیف کرد و بر اهمیت تشخیص این مفاهیم برای بهبود کیفیت زندگی تأکید نمود.
دکتر رضا محمدی چابکی نیز با نگاهی تاریخی به مفهوم رنج در فلسفه، از دوره تراژدی یونان تا دوره مدرن پرداخت. وی اشاره کرد که در دوران مدرن، تلاش برای مقابله با رنج منجر به فجایع عظیمی مانند جنگ جهانی شده است. او همچنین به چرخه رنج و ملال در فلسفه شوپنهاور اشاره کرد و دو راهکار برای خروج از این چرخه را هنر و خویشتنداری معرفی کرد.
رویکردهای نوین در روانشناسی مثبت
دکتر شهریار شهیدی با ذکر داستان سیسیفوس، به بیهودگی زندگی روزمره اشاره کرد و افزود که روانشناسی مثبت میتواند عواملی چون خودتعالیگری و شفقت را برای غلبه بر این بیهودگی معرفی کند. وی تأکید کرد که شفقت درمانی میتواند به عنوان یک روش مؤثر در کاهش رنج عمل کند.
در ادامه، دکتر مهدی نساجی به خلاصهسازی مطالب پرداخت و بیان کرد که روانشناسی مثبت نه تنها به رفع مشکلات روحی میپردازد بلکه میتواند از دل رنجها معنا استخراج کند.
پیمان رحیمی نژاد نیز از منظر روانشناسی وجودی، سه علت عمده رنج انسان را بررسی کرد: تلاش برای بقا، قدرت تصور انسان و عدم قطعیت جهان. او مراحل تجربه رنج را به صورت استعاری توضیح داد که شامل غروب آفتاب (آغاز رنج)، گرگ و میش (عمق تجربه)، نیمه شب (چالشهای اعتقادی) و سپیده دمان (شکلگیری باورهای جدید) است.
در پایان نشست، فضای پرسش و پاسخ برای حاضرین فراهم شد و اساتید به سؤالات پاسخ دادند. همچنین آقای سعید انصاریان به عنوان حافظ زاگرس درباره اهمیت پاسداشت طبیعت سخن گفتند. در حرکتی نمادین، از درخت بلوط به عنوان نماد روانشناسی مثبت رونمایی شد و مقرر گردید که سرپرستی این درختان توسط آزمایشگاه روانشناسی مثبت انجام شود.
بنابر همین گزارش از میگنا رنج در روانشناسی مثبت به عنوان یک تجربه انسانی ضروری و قابل تفسیر در نظر گرفته میشود. این مفهوم به ما یادآوری میکند که رنج نه تنها اجتنابناپذیر است، بلکه میتواند به عنوان یک محرک برای رشد و تحول شخصی عمل کند. از دیدگاه روانشناسانی مانند ویکتور فرانکل، رنج میتواند به فرد کمک کند تا معنای عمیقتری از زندگی خود پیدا کند و به شناخت بهتر خود و ارزشهایش نائل شود.
رنج به عنوان یک احساس ناخوشایند، میتواند ناشی از عوامل مختلفی مانند درد جسمی، از دست دادن عزیزان یا شکستهای زندگی باشد. با این حال، در رویکرد روانشناسی مثبت، مواجهه با رنج و تلاش برای معنا بخشیدن به آن، میتواند منجر به رشد شخصی و افزایش تابآوری شود. این فرآیند شامل تفکر عمیق دربارهٔ رنج و یافتن اهداف بالاتر در زندگی است.
به طور کلی، رنج در روانشناسی مثبت نه تنها به عنوان یک مانع بلکه به عنوان فرصتی برای پیشرفت و تعالی فردی تلقی میشود. این نگرش میتواند به افراد کمک کند تا با چالشها مواجه شوند و از آنها درس بگیرند، در نتیجه زندگی معنادارتری را تجربه کنند.
💬 نظرات خود را با ما در میان بگذارید