به گزارش وبدا، دکتر هومن کامرانیان درخصوص نقش مداخلات روانی اجتماعی در مدیریت بالینی بیماری های مقاربت، اظهار کرد: زمانی که بحث بیماری های مقاربتی پیش می آید، بار روانی سنگینی روی بیمار و خانواده فرد ایجاد می شود. در این خصوص اولین موردی که به کادر درمان مربوط می شود پذیرش بی قید و شرط بیمار، بدون هیچگونه پیش داوری و قضاوت، و به دور از هرگونه زمینه های ذهنی و فرهنگی و مذهبی است، درمانگر باید بیمار را فارغ از این مسائل ببیند و در واقع از هر گونه اصطلاحاتی که به نوعی همراه با تحقیر یا سرزنش است، دوری ورزد.
وی افزود: اختصاص زمان مناسب به بیمار بدون محدویت وقت، پرهیز از هر گونه گروه بندی و تقسیم بیماران به دو گروه مقصر و بیگناه، عدم نقد رفتار بیمار یا تحقیر و برچسب زدن به او، مواردی است که به لحاظ ایجاد بار روانی برای بیمار، کادر درمان باید آن را رعایت کنند و در واقع درمانگر با آگاهی از احساسات خود سعی نماید بدور از هر گونه نگرانی، ترس یا خشم، موقعیت و رفتار بیمار را تحلیل و مدیریت کند.
وی اظهار کرد: خانواده تنها کانون امن برای همه افراد جامعه است و گاهی خانواده ممکن است به دلیل نقص اطلاعات فردی را که درگیر بیماری مقاربتی شده را از جمع خود دور ساخته و او را از کانون خانواده جدا کنند که این مهم میسر نمی شود مگر با کمک و آگاهی کادر درمان که اطلاعات درست را در اختیار بیمار و خانواده او قرار دهند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار اضافه کرد: اطرافیان باید با یک درک درست و همدلی (بدور از وابستگی) از بیمار حمایت عاطفی و روانی داشته تا از آسیب هایی که ممکن است به هر دلیلی چون خشم و انتقام، به بیمار و جامعه وارد شود، جلوگیری به عمل آید.
وی در ادامه یادآور شد: ایجاد بیماری های مقاربتی مانند سوزاک، سفلیس، زگیل تناسلی، هپاتیتB و ایدز، نباید باعث بهم خوردن نظم زندگی و برنامه شغلی بیمار شود.
دکتر کامرانیان تصریح کرد: همچنان که در سیر درمان بیمار، کادر پزشکی مسئول هستند، از طرفی بیمار باید نسبت به بیماری خود اگاهی درست را دریافت کند و با کنترل احساسات و تعادل از وابستگی عاطفی به درمانگر اجتناب ورزد.
وی گفت: همانطور که تاکید ما حمایت همه جانبه درمانی و مشاوره ای از بیمار است، اما نباید بیمار درگیر احساس گناهکار بودن از سمت اطرافیان شود. استفاده از اصطلاحات ناخوشایندی چون “این حق شماست”، “این مجازات کارهای بد شماست”، جز خسته کردن بیمار، ایجاد افسردگی و یاس و ناامیدی و آسیب به بیمار و جامعه و بروز رفتارهای پرخطر سودی نخواهد داشت.
وی تاکید کرد: کادر درمان و خانواده باید با همدلی و به دور از هر گونه قضاوت و پیش داوری ذهنی و برخورد درست و با رعایت اصول اخلاق حرفه ای و رازداری کامل به گونه ای رفتار کنند که در روند درمان بیمار خللی ایجاد نشود.
_2_2.JPG){kind=small}
💬 نظرات خود را با ما در میان بگذارید